Nut van strikte frequentiecontrole bij VKF in vraag gesteld

Van Gelder I et al. Lenient versus Strict Rate Control in Patients with Atrial Fibrillation. N Engl J Med 2010;362:1363-73.

Sinds het begin van dit decennium is het duidelijk dat met de huidige behandelingsschema’s ritmecontrole bij voorkamerfibrillatie geen voordeel biedt ten opzichte van frequentiecontrole. Daarom is de focus bij veel patiënten verlegd ten voordele van deze laatste optie. In richtlijnen zoals deze van de Amerikaanse cardiologische verenigingen ACC/AHA, wordt een frequentie van <80 slagen per minuut in rust en <110/min bij inspanning aanbevolen. Dit zonder dat hiervoor echte evidentie bestaat.

Een Nederlands team randomizeerde patiënten met permanente VKF in een groep met deze “strikte” criteria als streefdoel. Bij de anderen, verder aangeduid als de “lakse” groep, was de beoogde rustfrequentie <110 slagen per minuut. Primair eindpunt van de studie was de cumulatieve incidentie van overlijden door een cardiovasculaire oorzaak, hospitalisatie voor cordecompensatie, CVA, bloeding en levensbedreigende arritmie. Follow-up werd verzekerd voor een minimum van 2 jaar, maximum 3 jaar.

Als belangrijkste resultaat werd gezien dat wat betreft het aangehaalde primaire eindpunt er geen significant verschil was tussen de strikte en de lakse groep.

Vroeger werd gedacht dat een hogere hartfrequentie bij VKF leidt tot meer episodes van hartfalen. Dit wordt door deze studie ontkracht: blijkbaar is een rustpols onder de 110 slagen per minuut laag genoeg. Interessant was ook volgende bevinding: het aantal patiënten met symptomatische VKF verschilde niet tussen beide groepen.

Toch een kleine kanttekening bij dit alles: bij één derde van de patiënten in de strikte groep werd ondanks doorgedreven behandeling geen rustpols <80 bereikt. Eventueel was dus wel een significant verschil tussen beide groepen ontstaan met een efficiëntere therapie.

Toch vinden de auteurs genoeg evidentie om te besluiten dan een laksere frequentiecontrole niet inferieur is aan een strikte aanpak zoals voorzien in de internationale richtlijnen. Bovendien is de nieuwe benadering gemakkelijker te bereiken en vergt deze minder controlecontacten.

_

Advertenties